خلاصه اختراع دستگاه تعادل سنج ديجيتال پرتابل جهت ارزيابي و بازآموزي كنترل تعادل در حوزه علم توانبخشي و فيزيوتراپي مي باشد. دستگاههايي كه در حال حاضر براي ارزيابي كنترل تعادل استفاده مي شود كنترل تعادل را از طريق پارامترهايي بررسي مي كنند كه ميزان جابجايي مركز ثقل و ميزان جابجايي صفحه اي را اندازه گيري مي كنند. عليرغم دقت مناسب اندازه گيري اين دستگاهها، به علت ججم زياد، گرانقيمت بودن و نياز به تجربه و دانش كافي براي استفاده از آنها ، كاربرد آنها محدود به برخي بخشهاي تحقيقاتي مي باشد. معمولا در كلينيكهاي توانبخشي كنترل تعادل به صورت كيفي ارزيابي مي شود. براي حل اين مشكل دستگاه تعادل سنج ديجيتال پرتابل با استفاده از پارامترهاي جديد طراحي شد كه شامل يك صفحه تعادل كه بر روي يك قاب مجهز به هشت ميكروسوئيچ قرا دارد. اين دستگاه، كنترل تعادل افراد را از طريق تعداد برخوردهاي صفحه تعادل با حس گرها (فركانس برخورد) و زمان بازگشت فرد پس از هر برخورد در حين زمان تست بررسي مي كند. اين دستگاه ارزانقيمت قابليت استفاده در كلينيك هاي فيزيوتراپي و مراكز تحقيقاتي را دارد. استفاده از آن ساده و نياز به تجربه زيادي ندارد.

هدف عمومي از ساخت مواد مركب، بهبود و ارتقاء برخي خواص در جهت و يا جهاتي خاص مي‌باشد. قسمت مهم اين مواد، عضو تقويت كننده آن مي‌باشد كه عمده خواص مكانيكي ماده مركب، متأثر از آن است. امروزه الياف شيشه به دليل خواص مكانيكي و مقاومت شيميايي عالي و همچنين قيمت بسيار پايين تر نسبت به اليافي همچون كربن و كولار، كاربردي فراوان در اين صنعت يافته اند به گونه اي كه آن‌ها را در بالاترين رده مصرفي در بين انواع الياف قرار داده است. الياف شيشه مي‌توانند به صورت الياف كوتاه (Short cut fiber)، لايه الياف نبافته (Mat)، نخ (Yarn) و يا پارچه (Fabric) استفاده شوند. پارچه‌ها نيز مي‌توانند از انواع تاري – پودي، حلقوي و بريد و از لحاظ ابعادي به حالت دو بعدي و سه‌بُعدي به عنوان تقويت كننده در كامپوزيت‌ها استفاده شوند. كلا پارچه‌ها به دليل امكان تنظيم دقيق خواص در راستاهاي مختلف، از اهميت زيادي برخوردارند. پارچه‌هاي سه‌بُعدي به جز مزيت فوق و البته در هر سه راستاي x و y و z، مد تخريب تورق (Delamination) در آن‌ها منتفي و همچنين امكان دور كردن حداكثري جرم از مركز و تحمل حداكثري ممان خمشي و همچنين امكان افزايش حداكثري نسبت استحكام به وزن در آن‌ها وجود دارد. به اين لحاظ اين پارچه‌ها و امكان توليد آن‌ها در تعداد محدودي از كشورهاي صنعتي (تنها پنج كشور جهان) به يك فناوري سطح بالا (High Tech) بدل شده است. در ايران نيز با فعاليت‌هاي انجام شده طي يك دهه، ابتدا در سال 1384 بافت پارچه دو بُعدي شيشه اي بر روي يك ماشين مستعمل خارجي و با اعمال تغييرات لازم بر روي آن، انجام پذيرفته و ثبت اختراع شد. اكنون نيز پارچه سه‌بُعدي شيشه اي، با اعمال تغييرات لازم (بدون امكان كپي برداري از نمونه‌هاي خارجي) در يك ماشين مستعمل، مراحل بافت آزمايشگاهي و صنعتي خود را پشت سر گذاشته است. اگرچه اين دستگاه يك ماشين بافندگي رپيري با تكنيك بافت رو به رو (Face to Face) مي‌باشد، اما تغييرات عمده انجام شده بر روي آن به حدي بوده است كه شكل ظاهري دستگاه نيز به شدت تغيير يافته است. اين تغييرات شامل نحوه و مكانيزم‌هاي تغذيه هر سه دسته نخ تار و پود و خاب و همچنين مكانيزم تشكيل دهنه و برداشت پارچه توليد شده، مي‌باشد. به جز اين تغييرات كلي، تمامي تنظيمات ماشين نيز تغيير يافته است تا ماشين براي بافت نخي صلب و با قابليت انعطاف خيلي كم همچون شيشه، مهيا شود.